Sobota – Parc Guell - jedno z najbardziej znanych i charakterystycznych dzieł Gaudiego. W zamierzeniu
E. Guella, bogatego kupca, obecny Parc Guell miał być ekskluzywną dzielnicą, czy wręcz miastem-ogrodem, którego stworzenie powierzył wybitnemu architektowi – Antonio Gaudiemu. Park jest otoczony murem, zbudowanym z kamieni o nieregularnym kształcie. Znajduje się w nim siedem bram. Nad główną bramą znajdują się dwa medaliony ze słowami „Park” i „Güell”, ułożonymi za pomocą mozaiki trencadis – kawałków potłuczonych, ceramicznych płytek.

Najciekawszymi elementami parku są:

• Dawna brama wejściowa z kutego żelaza wraz z przyległymi do niej dwoma pawilonami, wzniesionymi
  w latach 1901-1902.
• Schody wejściowe do głównego pawilonu. Gaudí umieścił w nich trzy wysepki; pierwszej nadał formę groty, drugiej – węża na tle katalońskiej flagi – symbolu mądrości, na trzeciej jest rzeźba El Drac (smok), zwykle określany jako
• Sala Kolumnowa (tzw. Sala Stu Kolumn) – główny pawilon który miał służyć za targ. Wbrew nazwie liczy jedynie 86 kolumn o wzorach antycznych.
• Taras nad pawilonem kolumnowym, przez architekta nazywany teatrem greckim. Opasany długą, wykładaną mozaiką ławką, która jest jednocześnie gzymsem pawilonu pod nim.
• Dom, w którym mieszkał Gaudí – Casa Museu. Mieści się tam muzeum artysty.

W 1969 roku wpisano park na listę narodowych dóbr kultury, a od 1984 roku obiekt znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Poble Espanyol "Hiszpańska wioska"  - to możliwość poznania typowej architektury, którą można napotkać
w różnych częściach Hiszpanii. 117  budynków odtworzonych z wielką precyzją i w skali 1:1. Podzielone jest na
4 strefy makroregionalne, które prezentują Hiszpanię śródziemnomorską, środkową, południową oraz północną. Spacerując Poble Espanyol można nacieszyć wzrok widokiem typowych hiszpańskich uliczek, szlacheckich pałaców, miejskich ratuszów, zabytkowych kościołów, ukwieconych dziedzińców oraz urokliwych placów.

Niedziela – ulica La Rambla - najsłynniejsza ulica Barcelony. Urok tego sławnego barcelońskiego deptaku doskonale określił hiszpański poeta Garcia Lorca mówiąc: „Rambla to jedyna ulica na świecie, która mogłaby nie mieć końca”. Ma długość około 1,5 km i rozciąga się od Placu Katalońskiego do kolumny Krzysztofa Kolumba, górującej nad portem. Pomnik Krzysztofa Kolumba to imponujący monument, który ma aż 52 metry wysokości i wygląda naprawdę majestatycznie.

i słodki podwieczorek w restauracji Store Cafe – Churros (pręciki usmażone na głębokim oleju), filiżanka gorącej czekolady i kieliszek wyciskanego świeżego soku z pomarańczy.

Bunkers del Carmel czyli tzw. bunkry to ruiny obiektów obronnych położone w dzielnicy El Carmel, na szczycie wzgórza Turó de la Rovira. Ruiny te znajdują się na wysokości 262 metrów i stanowiły element infrastruktury przeciwlotniczej w czasach hiszpańskiej wojny domowej. W rzeczywistości na wzgórzu nigdy nie było żadnych bunkrów, to tylko nazwa potoczna, ale jest to jeden z najpiękniejszch punktów widokowych w Barcelonie. Zachwyca tu panorama niemal całego miasta, w tym tak znane budynki jak Sagradę Familię, Torre Agbar, ulice Eixample, Hotel W, Port Olímpic i całe wybrzeże, a także wzgórza Montjuïc i Tibidabo.