Zbigniew Narski (właściwe nazwisko Snarski) urodził się w 1924 r. w Warszawie. II wojna światowa przyszła kiedy był młodym chłopcem. Na początku był członkiem grupy "Andrzeja" ( nieformalny oddział AK służący do wykonywania wyroków). Jako członek AK brał udział w Powstaniu Warszawskim, cudem uniknąwszy śmierci i aresztowań. Do więzienia trafia w 1946, dzięki niesamowitemu szczęściu udaje mu się wyjść. W 1947 roku udało mu się zbiec za granicę. Kontrwywiad wojska amerykańskiego wydał mu zaświadczenie, które otworzyło drogę do swobodnego życia i pracy w zachodniej części Europy. Osiedlił się w Holandii, gdzie wkrótce po przybyciu skontaktował się z tajną polską organizacją wojskową i na jej potrzeby pisał różne opracowania wojskowe. Zajmował się też "przerzutem" wszelkiego rodzaju uchodźców politycznych, którzy trafiali do Holandii i kierowaniem ich do polskich oddziałów wartowniczych przy Armii Amerykańskiej.